In aantocht: Zwijgende vaders
Zwijgende vaders, het onbekende verhaal van de dwangarbeid, verschijnt in het voorjaar van 2024. Uitgeverij Balans. Auteur: Tim Overdiek.
Op 16 juli 1943 stapte Paul Overdiek in Tilburg op de trein naar Duitsland. Hij had geen idee wat de bestemming was. Werken in Duitsland, en verplicht. Onderduiken lukte niet, hij moest.
Zijn zoon Tim ging terug in de tijd en reconstrueerde de jaren dat Paul in het kader van de Arbeitseinsatz in het land van de bezette doorbracht. De zoektocht leverde fascinerende verhalen op. Het is geen heldenepos geworden, maar een verslag over hele gewone Nederlandse jonge mannen.
Ingrid Timmermans | Mar 27,2024
Ik heb je boek gelezen Tim. Binnen twee dagen uit. Prachtig verslag van je zoektocht. Bij ons in het ouderlijk gezin weer aanleiding om het over de dwangarbeid van ons (overleden) vader bij de Continental in Hannover te hebben. Dank Tim, voor je bijzondere verhaal. Groet, Ingrid Timmermans
tim | Mar 27,2024
Dank je, Ingrid, en wat fijn om te horen dat jullie vader en ook zijn jaren in Hannover weer ‘tot leven’ zijn gekomen. Heel bijzonder. Gr, Tim
C. Zwitser | Apr 29,2024
Het boek heb ik nog niet gelezen maar ben ik wel van plan. Mijn vader was in Wetzlar als o.a. lasser bij het stationsgebouw aldaar. Hij had nogal wat foto’s van de omgeving. Mijn man en ik zijn een aantal jaar geleden naar Wetzlar geweest om de plekken van de foto’s te traceren. Dat lukte goed. Op de plaats waar hij verbleef is nu een Ikea. Ze gaan daar een herdenkingsteken voor de tewerkgestelden daar plaatsen. Mijn vader vertelde wel wat over zijn verblijf daar. Hij had een litteken van een granaat bij zijn pols. Hij zag ook iemand uit Lisse verongelukken en is na de oorlog nog bij de ouders van die jongen geweest.Toen ze weg mochten heeft hij niet meer op zijn salaris van die maand gewacht, maar vertrok meteen naar Nederland. Met vriendelijke groeten,
Coby Zwitser
Tim | Apr 29,2024
Hi Coby, dank voor het delen van jullie verhaal. Wat bijzonder dat ze daar nu, zoveel jaar later, een herdenkingsteken gaan plaatsen. Fijn ook dat jullie vader er (soms) wel over heeft gesproken. Zo is dat verdrietige verleden niet onnodig vergeten.
Carla | Mar 24,2024
Mijn vader moest naar Frankrijk, nabij Leon om bunkers te metselen. Hij is samen met iemand gevlucht door achterop een trein te springen. Een broer van mijn vader was naar Berlijn gestuurd, ook hij is gevlucht, kort daarna werd Berlijn gebombardeerd dus vlak voor einde van de oorlog. De jongste broer van mijn vader verstopte zich op het land in een kuil onder een schoof als mijn oma de Duitse soldaten zag aan komen. Oma lag in de voorkamer met zwaar reuma op bed. Hij was ook opgeroepen voor tewerkstelling in Duitsland. De soldaten kwamen binnen en vroegen waar hun zoon was, waar ze geen antwoord op kregen van opa en oma. Daarna openden ze het luik van de kruipruimte en schoten onder de vloer door. De woning is nog net als vroeger zag ik op Google Maps. Ik ben daar zelf ook geboren in 1952. Ook mijn vader vertelde eens dat hij met NSB-trekjes, vergeleken werd. Mijn vader had meerdere gezichten, de boze de tiran en de lieverd. In de archieven van het Rode Kruis kon ik mijn vaders naam niet vinden als tewerkgestelde in Frankrijk, wel zijn broer die in Berlijn was vond ik. Ik kan nu eindelijk dit verhaal delen, dus mijn dank daarvoor, Tim.
tim | Mar 25,2024
Hi Carla,
Wat een verhaal, met verschillende kanten. En je hebt ook onderzoek gedaan. Wat een opbrengst, wat de lading of betekenis ook was. Dank voor het delen.
Groet, Tim
Martin Fokkens | Mar 19,2024
Ik ben laatst met mijn kinderen naar Berlijn geweest en heb daar diverse plaatsen bezocht. In zijn dagboek had hij het over Klaas Adema, die was daar overleden. Via zijn dagboek zijn we bij een gedenksteen van Klaas gekomen. Mijn vader heeft altijd over de oorlog gesproken. Helaas kreeg ik zijn dagboek toen hij al was gestorven. Het ligt nu bij het NIOD in Amsterdam
tim | Mar 25,2024
Wow, Martin, wat een vondst: de gedenksteen van Klaas en ook de dagboeken van je vader. En fijn dat hij wel heeft kunnen praten.
Groet, Tim
Yvonne van der Bijl | Mar 1,2024
Ik ben heel benieuwd naar dit boek: mijn vader was dwangarbeider in een machinefabriek in Berlijn. Met een oorlogstrauma kwam hij thuis. Hij had prachtige brieven geschreven, waarvan ik jaren geleden er eentje gelezen heb. Daarna zijn de brieven verdwenen.
tim | Mar 10,2024
Ach, wat jammer dat de brieven zijn verdwenen. En hoe verdrietig, en typerend, dat hij met een trauma is teruggekeerd. Dank voor het delen. Tim
Proudly powered by WordPress | Theme: Rambo by Webriti